Muzikale dromen

Toen ik een jaar of tien was ging ik naar de open dag van de muziekschool in mijn woonplaats. Ik weet niet eens meer precies waarom, maar van alle instrumenten die je kon bekijken en uitproberen, werd ik als het ware naar de harp toegetrokken. Er werd mij gevraagd of ik het wilde uitproberen en dat deed ik.

Eén van de leraressen legde mij uit hoe ik mijn handen en vingers moest gebruiken om geluid te kunnen produceren en dat lukte. Wat ik mij nog goed kan herinneren is dat ik vrij moeiteloos een kinderliedje wegspeelde. Wat ik echt nooit meer vergeet zijn de blikken van de twee leraressen die in de deuropening stonden en enigszins verbaasd en goedkeurend knikkend naar mij en naar elkaar keken.

Als iemand mij vraagt wat ik vroeger graag deed en waar ik van droomde dan weet ik het antwoord eigenlijk nooit zo goed. Ik was verlegen, was niet zo populair, ik sportte niet, zat niet op een clubje en ik vond nieuwe dingen doen eng. Ook had ik nog geen specifiek beeld van wat ik later wilde worden. Ik geloof dat er beroepen langs vlogen als kok, dierenarts (handig als je allergisch bent) en schrijver. Dat laatste is nog aardig uitgekomen maar het waren wel de geromantiseerde versies van de beroepen. Zo van: dat ga ik toch niet worden maar dat kan ik nu wel roepen want dat klinkt leuk. Blijkbaar zat er toch een meisje in mij verstopt dat dingen wilde maar ze niet durfde of dacht dat ze het niet kon.

Met de harpliefde is het verder nooit iets geworden. Het is natuurlijk een vreselijk duur instrument, zowel om aan te schaffen als om lessen in te nemen, dus dat ging niet. Dat neem ik overigens niemand kwalijk hoor, dingen gaan zoals ze gaan en misschien had ik niet eens gedurfd. Maar dat moment van ‘ergens goed in zijn’ en dat dat gezien wordt ben ik nooit vergeten. Ik heb een muzikaal gehoor (niet zo gek met een zingende moeder en een mondharmonica-spelende vader) en de wens om iets met muziek te doen bleef.

Ik heb nog een tijdje een keyboard gehad en ik pingelde aardig snel met de muziek van mijn vader mee. Toen ik daar echter verder mee wilde gaan bleek het ding te weinig toetsen te hebben om als oefeninstrument te dienen dus langzaam doofde de interesse weer. Ook kan ik mij nog goed de frustratie herinneren toen ik voor de eindmusical van de basisschool samen met een vriendinnetje auditie deed voor een rol. We zongen samen een liedje van The Backstreet Boys. Een gevecht tussen mijn faalangst en een blijkbaar aanwezige droom om mijzelf te laten zien. Ik durfde en deed het. De leraren en klasgenootjes waren verbaasd: jeetje we wisten niet dat je kon zingen! Helaas kreeg ik geen rol maar mocht ik in het ‘koor’. Ik was boos want: “ik durfde eindelijk iets en het was toch goed? Waarom moet ik in dat stomme koor”. Het zou de eerste en laatste keer zijn in mijn hele schooltijd dat ik moest nablijven.

Ik noem mijzelf nog steeds muzikaal, maar zeg er altijd meteen bij dat ik te bescheiden ben om dat te laten zien. Ik merk dat ik muziek snel onthoud, teksten oppak, graag meezing en er een sport van maak om overal tweede stem bij te zingen. Ik heb overwogen om bij een koor te gaan maar ik vind niet echt aansluiting bij de muziek die daarbij hoort. De laatste tijd ga ik graag naar nieuwe bandjes en singer-songwriters kijken. Het voelt goed om mij met meer muziek te omringen. Stiekem zou ik dat ook willen kunnen en vooral durven.

Sinds twee dagen heb ik het plan opgevat om gitaar te gaan leren spelen. En als ik iets in mijn hoofd heb dan moet het gebeuren. Dus ben ik als een gek aan het zoeken naar gitaren op Marktplaats of in bruikleen, ik vraag mensen om hulp en deel voorzichtig mijn plan. Mijn doorzettingsvermogen heeft mij nog nooit in de steek gelaten. Het voelt fijn om een bewuste keuze te maken voor iets wat ik altijd leuk heb gevonden. Al blijft het bij het spelen van Altijd Is Kortjakje Ziek.

8 gedachten over “Muzikale dromen

  1. Jacques schreef:

    Wat een leuk blog Sas! Tja…een gitaar..dat is natuurlijk wel een paar snaren minder dan een harp…ik ben benieuwd welke mogelijkheden je doorzettingsvermogen gaat opleveren [niet alleen qua gitaarspel overigens ;-)] Trouwens, met Altijd is Kortjakje is niets mis; wist je dat het oorspronkelijk een deel van een pianosonate van Mozart is?
    xxx van je mondharmonica spelende vader.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.