Het jaar 2018 was een jaar waarin ik niet werkte. In eerste instantie omdat ik ergens niet op mijn plek zat, maar eigenlijk vooral omdat het niet goed met mij ging. Het lijkt bij mij wel elke paar jaar raak. Dan komt er een periode waarbij ik terugval in oude patronen. Dat ik worstel om ergens tot mijn recht te komen, maar dat dat steeds niet lukt omdat ik niet altijd zo positief over mijzelf ben. Afijn, daar wordt (professioneel) aan gewerkt, met name in 2019. Gelukkig zijn er ook mooie dingen!

Ok, tot zover het dramatische intro ;). Dat ik niet werkte was niet helemaal waar, in de vorm van: ik heb heel veel aan mijzelf gewerkt. Hoewel ik op de welbekende wachtlijst sta om eindelijk de juiste hulp te krijgen, heb ik niet stilgezeten. Ergens deze herfst kwam er bij mij een soort omslagpunt na het vele solliciteren aan het begin van het jaar tot de mental breakdown in de zomer. Omdat eenzaamheid en onzichtbaar voelen bij mij altijd de boventoon voeren, “besloot” ik op een gegeven moment dat ik: weleens wat liever voor mezelf mag zijn, mij actief op ga stellen in het uitproberen van nieuwe hobby’s en contact ga maken met nieuwe mensen. Wat had ik tenslotte te verliezen?

Wat heb ik uitgeprobeerd?

Zingen

Eerder konden jullie al lezen dat ik iets met zingen wil doen maar nooit durfde. In augustus ben ik lid geworden van een popkoor. Ik stierf duizend doden maar ik heb het geprobeerd. Inmiddels ben ik er weer vanaf, omdat de wekelijkse verplichting, het goed moeten doen en de sociale bedoening het voor mij niet helemaal waren. Maar ik ben blij dat ik het geprobeerd heb en niet uit de weg gegaan ben.

Eetclubje

Via Twitter was er een oproepje van een Utrechtse voor nieuwe leden voor haar eetclubje. Een groep meiden die elke twee weken afspreekt om samen te eten. Ik werd op die oproep gewezen, besloot de stoute schoenen aan te trekken en mee te doen. Superspannend natuurlijk. Zeker de eerste keer, wanneer je een vreemd huis binnenstapt met 5 vreemde meiden. Ik ben in een groep al snel op de achtergrond. Maar het klikte en ik zit er nog steeds bij! Ik ben zelf ook al een keer aan de beurt geweest en ze leven nog ;). Ondertussen hebben we ook al samen karaoke gedaan en Sinterklaas gevierd. Fijn om ergens bij te horen, zeker in je eigen stad, waar ik na 2,5 jaar nog niet al te veel contacten had opgedaan.

Lastminute-appgroep

Voortbordurend op dat laatste: ik miste eigenlijk heel erg mensen om mij heen om hobby’s mee te delen, gewoon koffie te drinken of culturele uitstapjes te maken. Ik kan prima alleen zijn en ik ga heel Utrecht door maar het is wel fijn om dat soms te delen. Vrienden hebben niet altijd tijd, hebben andere levensfases of wonen niet in de buurt. Soms wil ik gewoon VANDAAG de hort op. En blijkbaar waren er meer die dat wilden want er was via Twitter wederom een oproep voor een lastminute-appgroep. Genoeg gelijkgestemden die ook nog wel hun sociale kring willen vergroten. Inmiddels heb ik al vele malen koffie gedaan. Ook is er binnen de groep mede door mij een pubquizgroepje en een bordspellengroepje ontstaan. Ik vind het heel leuk om eindelijk ergens onderdeel van te zijn.

koffietentjesreviews

Zoals jullie op deze website kunnen zien schrijf ik 100 reviews over koffietentjes in Utrecht. Ik heb daar een bijbehorend Instagramaccount bij gemaakt. En die laatste loopt eigenlijk nog het beste. Ik neem niet altijd de tijd om meteen een review te schrijven over elke plek waar ik geweest ben. Maar een foto plaatsen op Instagram is natuurlijk zo gemaakt. De koffietentjes volgen snel terug, je kunt ze taggen in de post en je bereikt snel Utrechters met de juiste hashtags. Eerder dit jaar stond ik met mijn projectje op de website van het AD! Daar ben ik supertrots op natuurlijk! Het zorgde meteen voor 400 extra volgers. Ik was daar erg blij mee, want ik wil natuurlijk vooral dat Utrechters mij volgen voor tips en niet alleen de koffietentjes zelf. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik altijd een reden heb om koffie te drinken, te schrijven, mezelf online te presenteren en mijn stad weer beter te leren kennen. En meetings met reviewers van andere Utrechtse platformen! Weer een goeie boost :).

Beter in vel

En zo komt het dat mijn zelfvertrouwen groeit. Natuurlijk niet alleen door andere mensen, dat moet je vooral uit jezelf halen. Maar ik merk dat ik nu ook weer fijnere me-time heb, een langer lontje, meer energie en ook weer zin om iets te betekenen. Ik schrijf weer meer, ik ben vrolijker en ik neem meer initiatief. Onderdeel zijn van groepen zorgt er bij mij ook voor dat ik zie hoeveel verschillende mensen er eigenlijk zijn. Sommigen had ik anders misschien nooit leren kennen, of niet in deze samenstelling. En iedereen heeft zijn eigen verhaal, waardoor ik mij helemaal niet zo onzeker of verlegen meer voel. Een ook mijn koffietentjesproject zorgt voor creativiteit, energie en sociale interactie.

vooruit kijken

Ergens dit jaar heb ik bedacht om als tekstschrijver voor mezelf te gaan werken. Dat ging van “oh topidee” naar “misschien zorgt dat juist weer voor teveel stress bij mijn herstel” naar “ok laat maar”. En ik zweef nu ergens daartussen. Op sommige momenten slaat de angst al toe bij überhaupt denken aan weer werken, routine, falen, jezelf op de kaart zetten, etc. Misschien is die weg als zelfstandige goed vanwege de flexibiliteit in combinatie met therapie. Misschien is een stabielere vaste baan beter om weer te re-integreren. Ik hoop dat ik er ergens in 2019 achter kom, stapje voor stapje. Het is in ieder geval één van mijn doelen. Net als: starten met therapie, mijn project 100 koffietentjes Utrecht beter op de kaart zetten én nog meer leuke mensen ontmoeten. En daarbij vooral niet te bang zijn (ik kwam dit artikel van Schrijfvis tegen en dat lijkt mij ook wel wat!).

Wat zijn jullie doelen/goede voornemens?