Kennen jullie dat gevoel? Dat je al tijden op iets wacht maar je weet niet wat? Ik heb al een aantal maanden het gevoel dat er iets staat te gebeuren. Niet per se iets vervelends, maar iets. Dat is op zich niet zo gek in tijden van het zoeken naar een nieuwe baan en bijbehorende verandering, maar toch voelt het anders.
Ik heb de afgelopen tijd hard aan mezelf gewerkt. Met therapie, re-integratiecoach en vallen en opstaan. Dat is geen geheim. Dat ik regelmatig overvallen wordt door creatieve buien waarin opeens van alles kan en moet en waarbij ik het gevoel heb bergen te kunnen verzetten ook niet. Die twee dingen bij elkaar zorgen voor een vreemde mix van angst voor het onbekende en “hup dat gaan we eens even allemaal doen”. Meestal zakken die buien weer. Of ik schrijf een blog, zoals nu ;).
Wat vind ik leuk?
Ik baan me de laatste tijd dus een weg door “wat vind ik leuk”, “waar word ik enthousiast van”, “wat past er bij mij”. Zowel in werk als in privé, hobby’s en sociaal leven. Ik heb daar niet per se een antwoord op gekregen. Het is me wel duidelijk dat ik steeds meer geniet van kleine dingen. Avondwandelingetjes zijn mijn nieuwe lievelings, ik tuinier en verpot dingen, knuffel alle katten die ik tegenkom plat, geniet heel soms van zomaar even helemaal niks doen (en dan echt niks) en ik hou van het opmerken van mooie dingen, mensen, interacties, plekken en details.
ik zie het allemaal voor me
In mijn hoofd heb ik daarbij soms al tien bedrijven opgericht: een kringloopwinkel, een koffietentje, een vintagezaak, een kattencafé, een plantjesbedrijf of een combinatie daarvan. Ik probeer mij voor te stellen hoe ik dat kan omzetten naar een dagelijkse werkplek. Dat lukt nog niet zo goed of het bestaat niet :). Ondertussen gaat het leven gewoon door, met solliciteren en redelijk vaak een behoorlijke druk qua “je moet nu wat vinden”.
What’s next?
Dat laatste is niet erg helpend maar soms heb ik dus het gevoel dat er een werkplek voor me is waarvan ik niet weet dat die bestaat maar waar ik heel gelukkig zal zijn. Dat ik wacht op signalen die me er naartoe leiden. Maar die komen nog niet. Of zoek ik niet genoeg? Of probeer ik niet genoeg dingen uit? Het kan allemaal. Ergens hoop ik dat het kwartje binnenkort gaat vallen, op wat voor manier dan ook. Ik ga in ieder geval al mijn zintuigen maar eens openzetten.