Het is half november. Gisteren fietste ik zonder jas door Utrecht. Vandaag niet maar het is heerlijk weer. Vandaag trokken mijn gemoed en ik al wandelend door mijn wijk, de drukte mijdend, op zoek naar een koffietentje om neer te strijken met een boek. Lees verder
Als je mij nu vraagt wat ik de eerste helft van 2021 gedaan heb dan zou ik het niet goed meer weten. Ik vierde voor het eerst de jaarwisseling alleen en dat beviel goed, we hadden met zijn allen hoop dat corona tot het verleden zou behoren, ik zat te wachten op mijn vaccinatie, en ik was ook aan het solliciteren naar een nieuwe baan. Dat was het wel zo’n beetje, die eerste maanden van 2021. En toen? Lees verder
Nee dit wordt geen zuur artikel. Daar zijn er al genoeg van. Maar waar is de saamhorigheid de laatste maanden gebleven? Ik heb het gevoel dat ik in een ander tijdperk leef dan vele anderen. Maatregelen en adviezen die sinds maart voor mij compleet logisch zijn en die ik tot de dag van vandaag opvolg lijken voor anderen een ver-van-hun-bed-show. Hoe kunnen we weer een SAMENleving vormen en open staan voor elkaar? Lees verder
Toen er op dinsdagavond om 20.00 door heel het land applaus klonk voor onze zorgmedewerkers brak ik een beetje. Het drong ineens fysiek hoorbaar tot mij door dat we met zijn allen in de huidige omstandigheden zitten en dat saamhorigheid ons daarbij zal helpen.
Het was al een heel gezellige dag omdat ik met mijn ma een dagje naar Zwolle was geweest. Op de terugweg naar Utrecht in de avond zat ik in de stoptrein. Zo’n ouderwetse met groene bankjes en een hoop geschud onderweg. Dan kom je langs allerlei dorpsstations waarvan je de namen meteen weer mag vergeten. Op een van die stations stapte er een groep jongeren in. Lees verder
Zondagmiddag was ik als bezoeker aanwezig bij enkele optredens van Gluren bij de Buren. Een event waarbij artiesten optreden in (hun eigen) huiskamers door de hele stad en waar je als bezoeker dus binnen kan lopen in huizen in de buurt voor leuke optredens. Van de drie optredens blijft mij eentje in het bijzonder bij en niet eens vanwege de muziek. Lees verder
Voor de grote schrijfwedstrijd van Schrijven Magazine van afgelopen december heb ik een kort verhaal geschreven. Het thema was: bruiloft. Lekker breed dus. Maar het mocht maximaal uit 500 woorden bestaan en niet teveel vervallen in cliché’s. Dat was te doen. Ik heb helaas niet gewonnen, en stond ook niet op de longlist van 20 beste inzendingen. Maar toch ben ik trots. Ik heb geprobeerd een eigentijdse insteek aan het verhaal mee te geven. Komt ie! Lees verder
Het jaar 2018 was een jaar waarin ik niet werkte. In eerste instantie omdat ik ergens niet op mijn plek zat, maar eigenlijk vooral omdat het niet goed met mij ging. Het lijkt bij mij wel elke paar jaar raak. Dan komt er een periode waarbij ik terugval in oude patronen. Dat ik worstel om ergens tot mijn recht te komen, maar dat dat steeds niet lukt omdat ik niet altijd zo positief over mijzelf ben. Afijn, daar wordt (professioneel) aan gewerkt, met name in 2019. Gelukkig zijn er ook mooie dingen! Lees verder
Ik zag laatst via een herinnering op Facebook dat ik alweer drie jaar geleden riep dat ik toch echt iets met zingen ga doen. In drie jaar tijd is er wel wat gebeurd, maar niet zoveel als ik zou willen. Een paar weken geleden vroeg iemand op Twitter welke gebeurtenis uit jouw jeugd je echt gevormd heeft. Hee, een gevalletje 1 + 1 = 2. Eigenlijk gebeurde er wel degelijk iets wat mij altijd (muzikaal) terughoudend heeft gehouden. Lees verder
12 maart 2016 was de dag dat ik mijn geboortestad Almere verliet en verhuisde naar Utrecht! Ik had nooit echt de behoefte of gelegenheid gehad om te verhuizen. Geboren, getogen, geen wild studentenleven, relatie in Almere, relatie uit, voor het eerst op jezelf in de stad waar je ingeschreven stond; Almere leek gewoon voor alles de meest logische keuze.