“Die gezellige mevrouw”

Het was al een heel gezellige dag omdat ik met mijn ma een dagje naar Zwolle was geweest. Op de terugweg naar Utrecht in de avond zat ik in de stoptrein. Zo’n ouderwetse met groene bankjes en een hoop geschud onderweg. Dan kom je langs allerlei dorpsstations waarvan je de namen meteen weer mag vergeten. Op een van die stations stapte er een groep jongeren in.

Ergens tussen de 15 en 18 waren ze, gok ik. Donderdagavond half tien, ze waren op weg naar Utrecht. Altijd een goede keus natuurlijk. Mijn eerste interne reactie toen ze luidruchtig instapten was: “oh no, heb ik hier zin in, moet ik misschien in een andere coupe gaan zitten?” Maar ik was te lui om op te staan na een dag lopen en ik vond het eigenlijk wel gezellig.

Melig

Ze speelden muziek af op hun telefoons. Dat ging van kroegmuziek tot Queen tot Beyoncé. Er werd uit volle borst meegezongen. Ik vond ze enorm schattig. Enerzijds hoorde je bij sommigen de schaamte van ‘oh dit durf ik niet’ en anderzijds was het bijna een wedstrijd wie er het meeste opviel. Leuke puberbreinen dus. Ik voelde me ineens ontzettend oud. Er werd wat geroddeld en iemand riep: ‘we zijn niet dronken hoor, alleen ontzettend melig’. En ik, zat alleen maar te grinniken.

Losgaan

En toen kwam het hoogtepunt. ‘Van links naar rechts’ van Snollebollekes werd ingezet. Voor wie dit niet kent, klik hier. Op het refrein ging de hele bende in het gangpad van de trein ingehaakt van links naar rechts. Eindigend bij mijn bankje. “Doet u mee mevrouw?” Bijna gedaan hè, bijna. Inmiddels hadden er wat mensen met een zuur gezicht de coupe verlaten. “Vindt u het erg mevrouw?” vroeg een jongen. “Nee hoor,” riep ik terug. “Ik lach me rot”.

Mevrouw

Ik voelde mij een keer heel erg niet de zure mevrouw (kan ik heus wel zijn). Ik werd er vrolijk van en het zorgde er ook voor dat ik nu dit stuk tik. “Er zit nog één gezellige mevrouw in de coupe,” zei de jongen. Dat was ik dus hè, haha.

En waren ze wellicht te luidruchtig? Misschien.
Waren ze iets teveel aan het stampen en klieren. Ja
Hingen ze met hun hoofden uit het treinraam en moet je dat niet doen. Ja.
Riepen ze stoere dingen naar uitstappende passagiers buiten gehoorafstand? Jup.
Is dit gedrag handig in een trein. Mwoa.

Maar laten we wat minder zuur zijn. Het was zo gezellig in de trein. Ze waren vast op weg naar een hele gezellige stapavond in Utrecht. Ze waren elkaar en zichzelf lekker aan het uittesten. Er gebeurde niks ergs. Er kwam zelfs geen conducteur, gelukkig voor hen. Ze hebben drie keer aan me gevraagd of ik er last van had, juist omdat ik positief was. Als ik had gewild had ik er een polonaise aan over gehouden. “Fijne avond mevrouw!” riepen ze toen ze de trein uitgingen. Zo kan het dus ook! Als stokoude vrouw van 33 zeg ik dan maar: gut we zijn allemaal jong geweest.

Een gedachte over ““Die gezellige mevrouw”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.