Categorie: Eten

Vegamaand: the end

Een reactie plaatsen

Afgelopen maand startte mijn Veggiechallenge: een maand lang vegetarisch eten! En het is gelukt! Dus ik kan weer wat afstrepen van mijn Day Zero-lijst. Ik kan jullie zeggen: ik heb geen moment vlees gemist. Je word heel creatief in het maken van andere dingen. Ik probeerde recepten uit die ik anders niet zo snel had gekozen en waarbij je niks mist. Je staat ook bewuster in de supermarkt en je bedenkt ook meer van tevoren wat je gaat eten. Ook broodbeleg was niet moeilijk, er zijn afgelopen maand heel wat avocado’s op brood beland :). Ook at ik als lunch vaak het kliekje van de vorige avond, omdat een lichte lunch zonder vlees wel lekker is. Ik ging ook een paar keer achter elkaar uit eten toevallig, en ook daar had ik voldoende keuze. Je moet er wel even bij stilstaan dat je ernaar moet vragen soms.

Lees verder →

Update Day Zero Project: Veggiemaand!

3 reacties

We zijn inmiddels een paar maanden verder, hoe staat het nou met mijn Day Zero Project? Ik kan zeggen dat ik een paar dingen gemerkt en ongemerkt voltooid heb of ermee bezig ben! Zo heb ik een boekenkast gekocht en opgeknapt, heb ik vijf keer een legpuzzel gemaakt, heb ik één van de tien keer een ‘zomaar’-kaartje gestuurd (al waren dat er wel meteen 30 naar iemand…), heb ik de H, de L en de N ingevuld in het 26-plekken-alfabet en heb ik twee van de vijf nieuwe plekken in Almere ontdekt. Best goed op weg dus! Ik ga er de komende tijd weer op letten dat ik er af en toe bewust iets uit ga pikken en ga doen, zodat het niet alleen toevallig gebeurt :).

Lees verder →

Mierikswortel

Een reactie plaatsen

Soms heb je zo’n bui dat je heel culinair verantwoord eens iets nieuws wil koken, gewoon omdat het kan en niet alleen omdat er iemand langskomt of omdat het kerst is. Punt is alleen, als je een recept ergens vandaan plukt dan moeten er altijd 86 dingen in die je niet in huis hebt en waar je nog nooit van gehoord hebt. Wat appie niet kent vreten we niet, zeg maar.

Zo zocht ik mij ooit rot naar mierikswortel. Ik had geen research gedaan van tevoren dus ik wist eigenlijk niet waar ik moest zoeken. Is het een groente, is het kruid, is het een aardappel of moet ik misschien in de diepvries kijken? Het bleek in een potje te zitten, en het was wit. Toegegeven, het was best lekker. En ik was er nooit opgekomen. Nu weet ik pas dat het spul van een soort gemberachtige knol af komt.

Ik zou zo graag over de gave willen beschikken om een goed gerecht zelf te kunnen bedenken. Dat je toevallig een homp vlees in huis hebt en weet welke ingredienten daar lekker mee combineren, met een originele invalshoek en met de juiste zoetjes, zoutjes, zuurtjes en bittertjes. Dat je niet een pakje en een zakje opentrekt en zelfs geen kookboek. Zo at ik ooit in een sterrenrestaurant waar ik eigenlijk geen eten op mijn bord kreeg maar een mix van vlekjes, drupjes, stipjes, zalfjes en toefjes. En dan van alles bij elkaar een hapje nemen. En ik snapte het ook nog want het was heerlijk.

Misschien maar eens beginnen bij het inslaan van 86 soorten kruiden voordat ik mij een chefkok waan. Of gewoon in Italie gaan wonen, waar een goede pasta gewoon uit 4 ingredienten bestaat.
Even intelligent doen, voor de liefhebbers:  Recept

Koolhydrateren

Een reactie plaatsen

Ik geloof eigenlijk niet zo in diëten. Volgens mij ben ik één van de weinige vrouwen die er echt nog nooit eentje heeft uitgeprobeerd en dat ook niet zo gauw zal doen.

Geloof mij, ik ben echt niet het type dat alles kan eten zonder een grammetje aan te komen, anders zou dit stuk schrijven natuurlijk wel een heel makkelijke bekritisering zijn. Zo van: “ah joh, gewoon 3000 calorieën op een dag doen, daar merk je heus niks van”.
Toen ik de 24 passeerde (ja er zijn van die ouderdomsgrenzen) en mijn eerste echte baan veroverd had, merkte ik aan mijn weegschaal dat de hele dag zitten -kuch, naast een snoeppot, kuch- niet echt bevorderlijk is voor de zadeltassen en taillegrenzen. En dan heb je ook nog van die lieve collega’s die het nodig vinden om elke week jarig te zijn en de heerlijkste zelfgebrouwen baksels voor je neus te zetten. Ik ben een gewillig proefslachtoffer kan ik je zeggen. Dus op deze punten snap ik jullie nog.

Maar met al die dieten om de taartpunten weer kwijt te raken kan ik weinig. Ik heb dus de illusie dat de vetjes door de snoeperijen komen maar als ik de gemiddelde vrouw moet geloven moet je heel andere dingen laten staan. Zo hoorde ik vandaag, toen ik heel lief een wat-eten-we-vandaag-suggestie aan iemand deed, dat koolhydraten de allergrootste boosdoeners zijn. Oke, snap ik, dan laat je af en toe een frietje of een vette lasagne staan. Nee… die krengen zitten dus in brood, pasta, rijst, aardappelen, fruit, bonen. Even serieus, dan kun je toch niks meer eten?

Mijn suggestie? Gewoon koolhydrateren. Met mate, maar ook met volle overtuiging. Net zoals alles met mate zou moeten, en soms ook even helemaal niet. Dus geniet van dat overheerlijke witte broodje met aardbeien, een goed bord mediterraanse heerlijkheid en een puntzak friet. Misschien iets minder voor de lijn maar o zo goed voor het brein.